Niewiele mam ja, a jednak wiele

Cza­sem ma­my, tak dużo, za tak niewiele i tak niewiele, za tak dużo, nie zawsze to docenismy.

.

Niewiele mam ja ... duszę i ciało,
reszta ulotna, skażona czasem.
Wzmocnić na duchu, tak by się chciało,
popłynąć z wiatrem obranym kursem.

Nie pragnę w zamian przecież tak wiele,
uncję radości i gram miłości,
niechaj wzmacniają kreślone cele,
pogoda ducha wtedy zagości.

Niewiele mam ja ... pióro i słowa,
a z nich użytek czasami robię.
Przekute myśli w wersety chowam,
czując spełnienie gdzieś w środku, w sobie.

W nich to zostawiam kawałek duszy,
co mnie raduje, ale i smuci,
ktoś, kto wiersz czyta, czasem się wzruszy,
swoje odczucia w komentarz wrzuci.

Niewiele mam ja... co mam, się dzielę,
taka natura we mnie gdzieś siedzi,
gdy "temat" tworzę, cytat na czele,
kierunek wskaże i podpowiedzi.

Pora właściwa by zniżyć loty,
skorzystać z przerwy, gdy wyższe cele,
Wypośrodkować, dom...środek złoty,
moja rodzina...i Wy Przyjaciele.

Autor: Halina53
15 czerwca 2019, Swarzędz Jasin

.

,,Tak niewiele trze­ba, aby dos­tać skra­wek nieba...mój mam nad moim nowym domem".

autor

Halina53

Napisany: 2019-06-15 Dodano: 2019-06-15 20:37:06

Ten wiersz przeczytano 823 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie