Niewiele wiem

Zwiędłe liście,
Leżące u stóp moich.
Spadają powoli,
Z drzewa Zielonej Nadziei.
Szeleszczą cichym smutkiem,
Rozsiewajac go na polach naszych westchnień,
Utkanych z kolorów i szarości.
Rosnące chwasty wątpliwości,
Podlewają smutek różowym żalem.
A jego owoce swoją goryczą,
Zatruwają,
Wczorajszy,dzisiejszy i przyszły,
Smak miękkości,
Zamknięty w jednym dotyku

Dla następnych powrotów wielu.

autor

13-13-13

Napisany: 2009-05-02 Dodano: 2009-05-04 23:44:34

Ten wiersz przeczytano 440 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie