Niewielki

Ładnie.

wiersze :)

wiesze z przed lat czasami aż korci aby spojrzeć
inaczej
ale lepiej nie wszak nie oddamy tamtego stanu emocji
pozdrawiam

a taki niewielki,
że się nie mieszczę w sobie
– łupince orzecha- jak pięknie i wymownie!

Marianie! - ten "zmieniony" to refleksa po latach...
-- człówieka,który cale życie byl zakochany i
samotny... - Refleksja nd własnym życiem i zajmowaną
postawą.
Pozdrawiam serdecznie:)

Jastrzu! - fakt: spotkania po latach bywają
rozczaowaniem. Wiemy o upływie czasu, starzeniu się,
ale w umyśle - zakodowan inny obraz.

Halina53 i DoroeK! - dziękuję za odwiedziny i
podzielenie się odczuciami.
Serddecznie pozdrawiam:)

Do mnie, ten zmieniony w 2014r bardziej przemawia...
pozdrawiam

Nauczyciele nas kształtują, więc nieraz uczeń pokocha
swoją panią. Jeśli ta miłość powraca w późniejszym
wieku - dobrze sobie wyobrazić, ile dziś ta "moja
pani" może mieć lat. Ostatnio spotkałem w Domu Opieki
Społecznej nauczycielkę, w której się podkochiwałem,
jako dzieciak. Pogadaliśmy chyba z godzinę. Ale po
uczuciu - ani śladu.

ooo... i znów zaskoczenie, znów, bo często mnie
zaskakujesz tym co napisałeś, ten wiersz wraz z
dopiskiem budzi we mnie całą masę skojarzeń, domysłów,
refleksji, pobudza pamięć, cieszę się :-)

Wiktorze!
Twoje wiersze treścią i formą przyciągają czytelnika,
choć tak inne, to piękne w wymowie...a Ty choć jesteś
niewielki, nie mieścisz się w sobie, biś Wielki...
pozdrawiam serdecznie