Niewierność

Bardzo poetycki obraz natury, gdzie gejzer źródłowy
odcina żyły od przestarzałych słów. Pejzaż jest pełen
tańczących kaskad i strzępów chmur, a smutek zlewa się
z wilgocią. Woda, jako symbol życia, wpleciona jest w
emocje, a łza podąża aż do morza, nie ginąc w nim.
Puenta wiersza - według mnie - jest to, że istnieje
miejsce na przebaczenie i znalezienie spokoju.
(+)

Za takie wiersze można tylko chwalić i podziwiać.
Pozdrawiam. Miłego wieczoru i udanej niedzieli :)

Dokładnie tylko zazdrościć takich wierszy można od
tego jednak Boże uchroń po co krew sobie psuć. Należy
zachwalać i gratulować. Suum cuique. Pozdrawiam.

Dziękuję za czytania i komentarze.
Co do tego wersu: "Łączy niebawem się z wiatrem w
przełęczy", to jednak zostawiłam, bo nie umiałam się
zdecydować. A niech sobie będzie, taki lekki chaos;-)

Czoła chylę nisko!
Pozdrawiam

Piękna metaforyka!
Pozdrawiam :)

Witaj Agatko:)

W zasadzie tylko pozazdrościć takich wierszy mogę:)

Dziwnie mi troszkę brzmi "Łączy niebawem" Raczej
"złączy" Coś mi gramatycznie nie bardzo ale może coś
nie czaję:)

Pozdrawiam serdecznie:)

Wspaniały wiersz.

sugestywny...cii by się wsłuchać

ładnie wysnute z kłębka myśli słowa

zostawić po sobie ciszę to byłoby najlepsze. ale póki
żyjemy nie bójmy się używać słów nawet tych
dobitniejszych

ci... Przebaczenie.

I każdy na to liczy, ale czy dane mu będzie, to się
okaże. A wiersz jest!

balsamicznie poetycki,piękne dzięki

Pięknie.
Pozdrawiam:)

Niewierność w zasadzie jest brzydka. U Ciebie olśniewa
i pociąga.