Niewinna przyjaciółko

Pięknie pisałaś o przyjaźni
Pięknie o niej mówiłaś
Tą swoją „niewinną” minką i mnie oczarowałaś
Chwaliłaś, wspierałaś
Niby zawsze byłaś...

Teraz czytając pamiętnik zapisany przez tamte chwile
Nie potrafię wyrwać goryczy, którą pozostawiłaś
Do dziś staram się wybaczyć, zapomnieć, nie pamiętać
Ale nie mogę...

On mówił, że to ja zburzyłam
Twoją i moją
Przyjaźń

Nieprawda!

To ty jak złodziej z butami weszłaś!
Zabrałaś mi miłość,. przyjaźń i zaufanie
Zdeptałaś wszystko co we mnie żyło
Udając pokrzywdzoną...

Niewinna przyjaciółko
Wrzuciłaś mnie do głębokiej studni
Upadek był bolesny
A smak jeszcze gorszy- bo gorzki

Upadłam
Ciało o dno rozbiłam
I do dziś jeszcze tam leżę
A ty nadal uważasz, że wszystko jest w porządku
Że po miesiącu zapomniałam

Przebiłaś moją duszę zabierając
To co najcenniejsze

ZAUFANIE

autor

Stephanie D.

Napisany: 2006-08-04 Dodano: 2006-08-04 11:11:19

Ten wiersz przeczytano 499 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie