Niewola w Sieci
Mojej Miłości odnalezionej w sieci wtedy, kiedy powstał ten wiersz, czyli 4 lata temu.
"Niewola w sieci"
Ja i komputer, azyl od samotności,
piękne twarze, wyrażone ideały,
portale marzeń, spełnienie próżności,
duszą naszą sterują banały.
Uczymy się pilnie pisać pod publikę,
królową cyfr wielbić statystykę,
przecież odwiedzin ilość naszego portalu
decyduje o sile naszego życia w realu.
Lecz może warto od liczb umysł odciążyć
w serce spojrzeć o nic nie pytając,
i miast liczb do dzieł Mickiewicza
zdążyć,
odnaleźć miłość, barwą oczu się
zachwycając.
Szczęśliwie dla nas są piękni ludzie,
co jednym słowem jak matczynym mlekiem,,
zmuszają nas do myślenia o trudzie,
jaki włożyć trzeba, by pozostać
człowiekiem.
Piękna Nieznajoma, to Twój list
popełniony,
sprowokował wiersz ten przeze mnie
skreślony ,
żądanie adorów na styl już zapomniany,
sprawiło, że w sercu moim nie nastąpią
zmiany.
Będę kochał jak kiedyś, za uśmiech i
dotyk,
co siłę o poranku dają na dzień cały,
Spacery po łące, łapanie rybek złotych,
pragnieniem niech będzie naszych dzieci
małych.
dla Agaty
Komentarze (4)
Podoba mi się, zwłaszcza końcówka, jest piękna:).
Pozdrawiam
piękne proste rozmarzenie ,niby net a jednak zasady
stare
witaj na Beju
pozdrawiam:)
Aaaaa no właśnie, niby komp i net to nowoczesność, ale
druga dusza i jej bliskość najlepsze według starych
zasad.
Ladny rozmarzony wiersz pozdrawiam