W niewoli
Już nie potrzeba im słów,
bo nie tamują krwawienia.
Nadzieja zasnęła gdzieś na granicy.
Ciała okryte od stóp do głów,
zastygłe w kultury więzieniach,
wciąż błądzą po cudzej stolicy.
Nie obcy je tutaj sprowadził,
lecz ojciec,mąż,zaufany
ojczyste chcąc pokazać więzy.
Tu mąż swą żoną pogardził.
Bolesny cios w jej twarz zadany,
zdziwioną duszę rwie na strzępy.
Pełna życia,londyńska córa,
sprzedana przez ojca zostaje.
W ciemnej izbie kwiat cnoty
skradziony.
Nie ważna jej dziecięca skóra.
Wartości swe mają te kraje,
tu liczy się syn spłodzony.
Pamiętajcie matki ukochane,
że wciąż tu na was czekamy.
Poproście świat,by o nas walczył.
Tylko wtedy:
Kolejne dzieci nie będą sprzedane,
wrócą do domów skrzywdzone żony.
Już czas by ktoś z tym skończył.
Pisząc wiersz,nie miałam w zamiarze zrobić nikomu przykrości.Jeśli jednak kogoś dotknęła jego treść,przepraszam. Po prostu musiałam napisać o tych kobietach i o tym procederze.
bmcwiek
Komentarze (10)
Dobry wstrząsający wiersz, poruszający bardzo ważny
temat.
Jestem pod wrażeniem. Pozdrawiam:)
Fakt, problem istnieje i nie można patrzeć obojętnie
na losy krzywdzonych kobiet . ....:))))))))))
Dwa pierwsze wersy- normalnie zawaliste! Dalej wg mnie
wszystko psuje patos i archaizacja. Poza tym- autor
nie musi za nic przepraszać :) Ten tekst wcale nie
jest obrazobórczy, ani kontrowersyjny, a nawet gdyby
był- piszącemu wolno sobie na to pozwolić:)).
Pozdrawiam.
Bardzo ładnie opisałaś tą historię jedną wielu
zasłyszanych przy różnych okazjach, teraz natomiast w
wierszu i o klimacie dramatycznym zwraca uwagę na
siebie gdyż jest bliżej ten dramat pokazany.Wiele
podobnych sytuacji z chwilą przekroczenia granicy
państw arabskich przez nastolatki się tuszuje nie
podając wcale do wiadomości publicznej, bo nie sądzę
aby o nich nie wiedziano, to jest także i drugiej
strony wina, młode dziewczyny liczą pełne fantazji że
i tak dadzą sobie radę, a to często jest ciężką
pomyłką życia, ale co nie robi chęć przygody i many -
many...powodzenia
wiersz porusza bardzo ważny temat, zawsze burzę się
wewnetrznie kiedy myslę o tej jawnej
niesprawiedliwości, dobry i ważny wiersz
jeśli te kobiety zostały już wychowane w takiej
kulturze, łatwiej im to pewnie zaakceptować, zresztą
nie wszystkie kobiety chodzą zakryte w arabskich
krajach-czasami woal nosi matka, a córka już nie,
gorzej gdy Europejka wyjdzie za Araba i musi się po
prostu podporządkować rodzinie męża, która wrócić do
rodzinnego kraju nie pozwala, zwłaszcza z dziećmi...
Ad.Janusz: oczywiście dopóki mamy wybór to wszystko
jest w porządku.Inaczej wygląda sytuacja kobiet (nawet
nastolatek) które są siłą trzymane w arabskich
krajach.Po przekroczeniu przez nie granicy,praktycznie
nie ma dla nich odwrotu,jeśli chcą wrócić do swego
kraju wbrew woli męża.W większych miastach jest to już
mało spotykane,gorzej jeśli rodzina męża czy ojca
mieszka w jednej z tysięcy wiosek.Polecam
książki,publikacje poruszające ten temat.Pozdrawiam
wszystko co wymaga krytycznego spojrzenia...potrzebuje
naszej uwagi:)...czasem samotność to wbór a nie
poddawanie się jej:):)
tak to już czas by ktoś skończył z przemocą..biorąc
pod uwagę nasz kraj to tylko się dużo mówi a mało
czyni.
myślę że nikt się nie obrazi :>
to tylko wiersz...