Niewolnik i mistrz...

Szeregi twarzy
Nie dają odetchnąć
Ich wstrętna pogarda
Moją jest śmiercią...

Nie mogę ich dotknąć
Choć są tak blisko
Znów skazana na brzytwy
Zachęcająco błyszczą...

Tonę w obrzydzeniu
W brudzie którym kaleczy
Wgniatana w chodnik twarzą
Ostrzałem sztyletów na plecy...

Ten ból nie stworzył się sam
We mnie niech przestanie istnieć
Niech jego stworzyciel zniknie
Który niewolnikiem jest i mistrzem...

autor

.siostra.nożownik.

Dodano: 2006-09-30 15:00:38

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie