Niewolnik wspomnień
zbieram resztki wspomnień
jak odłamki z rozbitego lustra
w nadzieji
że uda mi się wszystko posklejać
w jedną całość
robię wszystko
aby pamięci o Tobie
nie przykrył
gruby kurz zapomnienia
za oknem
wybuchł już świt
a ja właśnie zdałem sobie sprawę
że utknąłem
między tamtym światem
a tym
wszyscy przestrzegali
żebym się nie karmił
złudną nadzieją
że co było nie wróci już
a ja mówię
że czekam na cud
powtarzałaś
że z moją wrażliwością
nie powinienem wychodzić
za próg
ale nie mogę przecież
być niewolnikiem
własnych wspomnień
Manuel del Kiro
autor
Manuel del Kiro
Dodano: 2015-11-22 15:39:02
Ten wiersz przeczytano 621 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
podoba mi się ten wiersz.
Za radą Kalokieri lekko poprawiony.Dziękuję wszystkim
za komentarze.
Podoba się:)
Mi też się podoba. Tak sobie czytam zamiast
"powtarzałaś" - wyżej jest "powtarzają" - tłumaczyłaś.
Ale to tylko moje "takie tam". Pozdrawiam.
Bardzo dobry refleksyjny tekst.
Pozdrawiam:}
no i pięknie Pozdrawiam:))