Niewypowiedziana cisza

Znalazłem wiele jego form
retoryczne pytania jak krople wody
wywołały niewyobrażalny sztorm
Prosto ze ściany na samo dno
lecz gdy zanikasz niżej
ciągle są głodni
bardzo mnie chcą

Uciekam słysząc zdesperowany monolog
powtarzam że to niewypowiedziana cisza
Bóg stara się biec obok
lecz Waldemar szybciej się zbliża
Wyśmiewa bliznę i wyszydza wrażliwość
mówi że to wszystko moja wina
szyderczo prosząc dla mnie o litość

Czterdzieści siedem i nigdy więcej!
trzeba było dostrzec za życia
że w wieku dwunastu lat pękło mi serce

autor

Derealizacja

Napisany: 2018-10-19 Dodano: 2018-10-19 21:33:50

Ten wiersz przeczytano 634 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie