Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Niewzruszona materia



Oto stół.
Ma cztery nogi
i błyszczący blat.
Oto Ewa.
Straciła Adama
i została z czwórką dzieci.
Odbija się w szybie jej nieobecność.
Zmatowiały wyschnięte od łez oczy.
Dzieci przycichły, jak ciuchcia na szynach,
gdy zabrakło podczas zabawy baterii.

Nie znały innych bajek,
które by nie kończyły się
- i żyli długo i szczęśliwie.
Gdy raz się w nie uwierzy,
to tak jak w wyrocznię na zawsze.

Ale teraz dzieci czują się oszukane.
Oszukana czuje się Ewa.
Dawała Adamowi jabłko,
obiad, słodycz najgłębszą.

Ona też wierzyła w swoje bajki.
Patrzy w błyszczący stół,
słoje drewna falują jak dawniej,
nogi trzymają stabilnie,
ale rodzina już się

chwieje.





autor

marcepani

Dodano: 2019-09-12 19:03:45
Ten wiersz przeczytano 1136 razy
Oddanych głosów: 20
Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (20)

Babcia Tereska Babcia Tereska

Zdarza się, że życie zaczyna się jak w moim wierszu
"Bo życie balem..." a kończy się jak w Twoim wierszu.
Realizm,
pozdrawiam

MariuszG MariuszG

Życie nie bajka.
Pozdrawiam

valanthil valanthil

Niesłychane odniesienia. Faluje ta myśl, faluje.
Wiatry różne niesie, z nimi treści, obrazy.

@Najka@ @Najka@

To prawda -w takiej sytuacji rodzina zawsze się
zachwieje...pozdrawiam Marcepani.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »