niezatracone

liście czerwonych drzew opadły beztrosko jesienią
tego pięknego roku który skrzydłami swymi wzlatywał
w wysoką splecioną włosami przestrzeń
malowaną wśród tęczy błękitnych obłoków

ich muskający powietrze uśmiechem swym dotyk
szeptał na ucho spragnione słowa
chłodzone sokiem z nektarem żacia słodzenym
tchnieniem twej duszy której cząsteczka we mnie spoczywa

ten rok miał być taki szczęśliwy niesiony echem stulecia
rozwiewanego wokoło lasu jak płatki szczęścia
płynące ponad z zimnym powietrzem by zdobić
szczęśliwe oczy dziecięcych marzeń i twoje

autor

Emilia Szumiło

Napisany: 2007-01-08 Dodano: 2007-01-08 20:07:30

Ten wiersz przeczytano 555 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie