Niezgłębiony Kosmos

Z głębin Kosmosu wydobywa się dźwięk-
słyszę go na Ziemi.
Jacy jesteśmy mali ludzie
naprzeciwko wszechświata.

Bezradni, słabi, ułomni
bezbronni jak mrówki w mrowisku.
Ze złymi przyzwyczajeniami,
pewnie dlatego dostojnicy z gwiazd
jeszcze oficjalnie nas nie odwiedzili.

Zadaję sobie pytanie kim jest Chrystus?
On wspaniały i najwyższy
ponad wszechświatem,
którego nie można objąć rozumem.

Wydaje nam się czasami,
że jesteśmy silni,
lecz wtedy w najgorszym jesteśmy błędzie,
jeśli chcemy zobaczyć, czy tak jest faktycznie,
to spójrzmy w nocy na gwiaździste niebo.

Nasza wieczna Ojczyzna, do której zdążamy-
a może to tylko Kosmos usłany gwiazdami,
jakkolwiek nie jest, pociesza mnie myśl,
że w jego strukturze nie jesteśmy sami.

Obdarci ze złudzeń na obrzeżach galaktyki,
a jednak mocni i szczęśliwi,
bo tam wysoko jest też Bóg,
który może kiedyś odsłoni przed nami
tajemnice nieba- swojego mieszkania.

autor

lew Judy

Dodano: 2012-08-01 09:07:25

Ten wiersz przeczytano 823 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie