Nieziemscy przybysze

Zesłani z planet gdzie nie rosną kwiaty i nie ma motyli
obcy o wrażliwych czułych oczach na naszą planetę przebyli
On wyższy o pół głowy nad jej sylwetką opiekuńczo górował
ona płocha tulona jego wzrokiem, wie że będzie ją kochał

Nieodgadnione dla nich ziemskie zakamarki i barwna przyroda
zdziwieni sobą tulą się do siebie, kto im do życia odwagi doda
Tu na ziemi ona stała się piękną kobietą , będąc dla niego podnietą
On zastygły w posąg, zdziwiony wibrującym listkom akacji
oboje nieziemscy czuli wobec siebie pełni rozkosznej gracji

Zachwyceni nieziemscy widzą cudowny lot w barwach słońca motyla
Pod stopami tulipanowy kwiat, oczyma śledzą jak płatki ów rozchyla
Nieznani słyszą najpiękniejszy trel słowika , cudowność ich spotyka
ziemscy nie widzą lotu, nie słyszą treli, w szarości im życie umyka

Autor:slonzok
Bolesław Zaja
Poetazeslaska.SimpleSati.com

autor

slonzok

Napisany: 2016-12-15 Dodano: 2016-12-15 19:15:13

Ten wiersz przeczytano 742 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie