Niezmienny
czas jak puch
delikatnie poddaje się
podmuchowi wiatru
i silnej grawitacji
najpierw jest lekki
zwiewny bezwładny
nic nie robi na siłę
i przeciwko sobie
potem nabiera rozpędu
zlepia się z innym puchem
tworzy coraz większą kulkę
zaczyna martwić się o jutro
pod koniec przyspiesza
szybko opada w dół
ucieka przez palce
nie można go zatrzymać
u kresu wędrówki uderza
prosto na twardą ziemię
czas jest niezmienny
zawsze kończy tak samo
autor
karolinabojzan
Dodano: 2014-10-01 19:06:53
Ten wiersz przeczytano 1644 razy
Oddanych głosów: 41
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (47)
często jest tak .. że początek życia jest lekki
przyjemny a wraz z obowiązkami staje się ciężki
uciążliwy .. itd ..
:))))
pozdrawiam
smutne
Ciekawa refleksja o życiu:-) Pozdrawiam serdecznie.
Mariat, w momencie kiedy puch zlepi się w kulkę i do
tego dochodzi wilgoć to staje się twardy i ciężki jak
kamienień... jak w życiu :) pozdrawiam
Jak puch, powiadadsz?
A nie wszędzie, w niektórych miejscach jak kamień.Taki
zróżnicowany jest ten świat.
dziękuję bardzo wszystkich za komentarze, pozdrowienia
i uśmiechy :) życzę Wam słonecznego dnia
Tak jest! Tak właśnie jest:) Odwzajemniam uśmiech
Karoliny:))
Czasie - puchu marny! :)
Ciekawa refleksja. Pozdrawiam
dziękuję po raz kolejny :) pozdrawiam każdego z osobna
:) niestety... mam zapalenie ucha więc jeszcze
pocierpię :(
Ciekawa refleksja o życiu, a czas przydaje nam ciężaru
i z upływającymi latami coraz bardziej poddajemy się
sile grawitacji. Intrygujący wiersz. Pozdrawiam :)
Czas jak piasek w klepsydrze ciągle leci!
pozdrawiam:)
Ciekawy wiersz,pozdrawiam serdecznie
Po swoich wnukach widzę, że czas płynie wartkim
nurtem. Życzę powrotu do zdrowia :))))