Nieznany

Nieznany człowiek w masce z kamienia
Zabrał do grobu chwile uniesienia
Za życia walczył jak mu przypadało
Jednak niebył szczęśliwy
W sercu go uciskało...
Bolało Go od smutku..rozpaczy..i żalu
Modlił się do Najwyższego by obudzić się z koszmaru
Zapamiętał ile wiara go nauczyła
A ile erotyka Nim zbluźniła

Człowiek o wielkim sercu miał wiele zdarzeń
Kochał jedną kobietę
Wiązał z Nią tyle marzeń...
Klęska dopadła i Tą upragnioną miłość
Dlaczego na tym świecie nie liczy się uczciwość?
Morały to jedna z niewielu rzecz święta
Kochana naga prawda lecz przeklęta
Zapamiętaj człeku żywy
Póki jesteś prawdziwy
Kłamać każdy może
...jeśli zmierza po dobrym torze

Mężczyźni....Kochajcie swoje niewiasty...Nie bójcie się Nas Kochać

autor

sylwusia1983

Dodano: 2005-11-02 11:25:53

Ten wiersz przeczytano 867 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie