nigdy nikt

Tylko tobie udało się oswobodzić mój zniewolony
umysł, z mrocznych zakamarków chaosu,
dlatego pewnie już zawsze będę odwracać głowę,
-podświadomie- na dźwięk twego drżącego głosu.

Zbliżyliśmy się bardzo do siebie wzajemnie,
choć żadne z nas tego nie planowało.
lecz z czasem oboje mieliśmy już pewność, że jedno
bez drugiego, chwili nawet, by nie przetrwało.

Zasypialiśmy razem, trzymając się za ręce,
choć każde z nas swoją pościelą przykryte było
i zaczęliśmy powoli zdawać sobie sprawę z tego,
że coraz więcej nas z każdą minutą łączyło.

Jak się okazało to nie była "tylko" przyjaźń,
bo wkrótce stałeś się także celem mojej namiętności,
będąc jednocześnie powiernikiem moich tajemnic,
a zarazem pokładem mej najgłębszej ufności.

Mój świat ległby chyba w gruzach, gdybyś przepadł
teraz jak kamień w wodę i tak po prostu nagle znikł,
bo, choć staram się, może czasem nie potrafię tego okazać,
lecz -wierz mi- tak jak ja...jeszcze nigdy nie kochał nikt.



Józefina Litwin

autor

-J.

Dodano: 2011-10-22 20:06:04

Ten wiersz przeczytano 330 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie