Nil desperandum

Przyjacielowi...

Pośród ciemności
w gęstym borze
na gałązce siedzi kowalik
taki słaby, wątły, mały
chwila odpoczynku
wie, że musi lecieć dalej

czego szuka?
pożywienia?
to na pewno
swego gniazda? a gdzie ono?
tego nie wie….
ostatkami sił w korę stuka
może znajdzie chociaż pod nią
jakiegoś owada

wycieńczony, wykończony
nic nie znalazł
przymyka oczka
wie, że musi lecieć dalej
przerażające miejsce
bez płomyka słońca
budzi strach
nie można się odnaleźć
szarości panują dzień i noc

długa go jeszcze droga czeka
lecz gdy dotrze do celu
nabierze sił
będzie mu lżej
wtedy pokona słabości, trudy
lęk nie będzie już
takim wrogiem

zagubiony i bezradny
wzbił się w powietrze
nie może się poddać
nie teraz!

wędrówka choć ciężka
opłaci się
gdy wyleci z boru
znajdzie to
co potrzebne mu teraz najbardziej

wyczerpany
na skraju rozpaczy
zobaczył blask
jego skrzydełka zaczęły bić mocniej, szybciej
wie, że odnalazł to, czego szukał
nie zwątpił

nie zwątp i Ty!

autor

Anioł-ek

Napisany: 2005-10-29 Dodano: 2005-12-30 00:14:57

Ten wiersz przeczytano 520 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie