Nim minie czas...

Gdzie stoją rzędami skruszone kamienie
a w ziemi gnije strach i cierpienie
gdzie łzy topnieją w legionach zniczy
nikt chwil straconych już nie policzy

Już nie pomogą prośby i skargi
modlitwy szeptane przez spękane wargi
wspomnieniami pozszywać nie sposób
przeciętej przez Mojry wątłej nici losu

Więc przytul mnie, proszę – nim będzie za późno
bym wiedział, że nie umrę na próżno
nie wszystek umrę! – daj mi w to wiarę
bym wiedział, że nie żyję za karę...

Tylko mnie kochaj, choćby po złości
i nie okazuj mi w tym litości
chcę żyć dla Ciebie – nie z konieczności
i w Tobie pozostać gdy zbieleją kości

Tchnij w moje serce wiarę w nadzieję
bym wiedział że żyję, a nie tylko istnieję!

Pokochaj naprawdę, nim minie czas
i któreś z nas nie zobaczy już gwiazd...

autor

Shadon

Dodano: 2008-07-22 02:10:56

Ten wiersz przeczytano 488 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie