NIMFA 2
Zamieniła leśne ścieżki
na zimne chodniki
w dżungli pełnej istot grzesznych
niebezpieczne wilki
drzewa domy skamieniałe
nieba dotykają
a ludziki takie małe
w ich wnętrzach znikają
jeszcze nie raz ją zaskoczy
inność tego świata
moc używek też zamroczy
gdy się z nimi zbrata
wrócą do niej i dosięgną
tęsknot dawnych cienie
chce się chociaż jest to męką
godzić z przeznaczeniem
autor
ZOLEANDER
Dodano: 2017-02-20 16:30:31
Ten wiersz przeczytano 1137 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Podoba mi się i tan wiersz o Nimfie
baśniowy klimat :) + pozdrawiam :)
Bardzo ciekawe spojrzenie :) pozdrawiam
Bardzo trudno odnaleźć się w dzisiejszym świecie.Nimfa
jako symbol zagubienia.Piękna refleksja.Pozdrawiam
serdecznie:)
Interesujący wiersz
"zamiast":)
Ciekawie o dalszych losach nimfy.
Przeczytało mi się "napotkała wilki" za miast
"niebezpieczne wilki", ale autorka najlepiej wie, czy
je napotkała. Przemyślałabym ten rym
"zaskoczy - zamroczy" może napisać np
"moc używek zwiedzie oczy", lub inaczej? Wiadomo, że
to sugestie czytelniczki, a nie eksperta.
Miłego wieczoru:)
Dobry, nieco baśniowy wiersz, tzn o wchodzeniu z baśni
w nasz szary świat...
Czasem człeku przetrzyj oczy,
niech cię Nimfa nie zaskoczy.
Miłego wieczoru
Walka z przeznaczeniem bywa ciężka :)
Pozdrawiam :)
na przeznaczenie nie ma rady
Nimfa, a jakby człowiek.
Ładnie.
nie wszyscy się godzą :)
ładny z pogranicza realu i fantazji,fajny opis jakby
osoby z innej planety, innego świata, piękne metafory
rymy i treść, pozdrawiam Jolu :)
Czasem żyjemy tylko tu czy tam, choć
wewnętrznie pragniemy czegoś innego...
:)
Serdecznie ciepło pozdrawiam!