Niosąca moje piękno
Wieczny płomień
najbardziej niepodobne poza nami
taniec z sercem
to obecność w egzystencji
obejmuję w tobie iskry nowe
takie rozgrzane myśli przylepione
operowany charakter ulotny
który noszę jak ciało
i smutek obok świata
przeciwieństwa tajemniczo inspirują
szacunek i pogarda kołyszące między sobą
władcy sumienia ogień grzecznie dziwny
niczym pomniki magia z Matki Ziemi
zbudowane z gołębi i podmuchów
mamy przyjaźni niebieskie pole
spoglądanie kogoś zajmuje
nie bać się więcej może
życia dalekiego
widziałem w niej skraj nieba
jak istoty wędrujące na dno by olśnić
autor
Damahiel
Dodano: 2016-07-29 09:56:10
Ten wiersz przeczytano 1386 razy
Oddanych głosów: 40
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (40)
podoba mi się:)
podoba mi się to niebieskie pole przyjaźni
pozdrawiam:)
Dla mnie cudna puenta :) pozdrawiam
Wyjątkowo mi się podoba:)
Pozdrawiam
Puenta dosc zaskakujaca , warto jednak zastanowic sie
nad nia.
Piękne te niebieskie pola przyjaźni, a może i widoki
na coś więcej...pozdrawiam serdecznie
+ pozdrawiam serdecznie.
Świetnie
+) pozdrawiam :)
Piękny wiersz.przeczytałam z przyjemnością.pozdrawiam
też serdecznie