Niszczycielska siła samotności

Samotność jest kładką po której można przejść, jednak nie można na niej zamieszkać...

Siedzę w koncie rozmyślając nad sensem życia,
Może samotność ma jakąś wartość do odkrycia?
Czy łza, która płynie po mym policzku ma sens,
Czy powinienem zapomnieć, położyć temu kres!?

Zbudować kładkę, na której mógłbym balansować,
Między samotnością, a cierpieniem przystopować!
Myślisz, że niszczycielska siła samotności mnie wykończy?
Ja pragnę tylko jednego w życiu- by ten koszmar się zakończył!

Odnalazłem wreszcie watahę, której sensem było trwanie,
Lecz na mej drodze stanęła przeszkoda- „miłości wyznanie”
Byłoby pięknie, lecz jej sens już mnie nie obchodzi,
Przeminę bez miłości i właśnie o to mi chodzi...


Samotnością jest wieczność,
Nigdy nie dobiegnie jej kres,
Może jej trwania konieczność
Kogoś zainteresuje jej sens...

Samotnością jest człowiek,
Jego dusza cierpi, serce umiera,
Ciało prowadzi gdziekolwiek,
A rozsądek od miłości odpiera...

Samotność jest pustką w sercu i duszy, Z samotnością nie da się walczyć, ona po prostu przychodzi i jest...

autor

Szefol

Napisany: 2005-02-20 Dodano: 2005-02-22 12:25:11

Ten wiersz przeczytano 437 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie