NOC

Mój przyjaciel... Księżyc,
niesmiale zagląda w me oczy,
Jaskrawe promienie jego serca
odbijają się w mej duszy;
chyba nikt ze mną tak szczerze nie rozmawiał jeszcze...
Puchaty obłok przemknął obok nas...
Wtuliłam się w miękkie jego oblicze,
a Księżyc migocząc radośnie uśpił cały świat.
Cisza nastała...
tak piękna i upragniona, aż usłyszałam samą siebie.
Wyciągnęłam rękę, opuszkami palców gładziłam gwiazdy... moje siostry.
Spowita snem głębokim zatpoiłam się w pierzastym niebie, gdzie anioły czyszczą swe skrzydła,
a delikatne ich pióra łaskoczą mą twarz... moi bracia.
I każda chwila poiła mnie szczęściem...
I każda minuta pozwoliła odkryć, że mą dusza jest noc...

autor

pcheeelka

Dodano: 2007-07-05 20:01:32

Ten wiersz przeczytano 680 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie