Noc w leśniczówce

Ciemna noc za oknem chodzi.
Jakaś dziwna, czarno-biała.
Mgła się snuje w czerni brodzi,
kawa mlekiem posiwiała.

Płynie wolno - czarna struga
ciepła, parna, ciemna, długa.
Zimna lepkość w nią przenika,
ucichł nagle śpiew słowika.

Sowa w lesie też nie huka,
dzięcioł przestał w drzewo pukać.
'Zubr, zwierzyna cała płowa,
w chaszczach się zaczęła chować.

Nawet wilk co wyje w nocy,
stulił uszy - chyłkiem kroczy.
Węszy, słucha, ogon stulił,
zjeżył sierść - cały się skulił.

Szczerzy ostre swe zębiska,
biała ślina kapie z pyska.
Wreszcie w krzakach się położył,
jeszcze bardziej grzbiet nasrożył.

Zając przysiadł tuż pod miedzą
uszy, oczy bacznie śledzą.
W czarną damę się wpatrują,
szumu wiatru nadsłuchują.

Kroczy wolno czarna dama,
cichcem za nią mgła się snuje.
Szara, zimna i nie sama,
czyżby damę tę szpieguje.

Z tyłu idzie zimna rosa,
nagle zawiał wiatr z ukosa.
Rozwiał nocy biały szal,
no i mgła umknęła w dal.

Pozostała tylko rosa,
świt z porankiem idą boso.
Czarna dama już daleko,
bóbr śniadanie je nad rzeką.

Morał z bajki tej wynika,
że gdy nocka idzie spać -
wszyscy się przestają bać.

Dziękuję za odwiedziny :)

autor

gogvan

Napisany: 2016-12-10 Dodano: 2016-12-10 14:22:51

Ten wiersz przeczytano 1101 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bajka Klimat Zimny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie