NOC LISTOPADOWA

Zegar już nieraz wybił godzine dwunastą
W której wszystkie słowa cichną, aż wreszcie umilkną

rzeczywistość miesza sie z bajkami
w których jesteśmy królami
w których my żądzimy aż dźwięk budzika nie usłyszymy

ogników jest pełno na niebie
które mrugają bez przerwy do CIEBIE
mrugają ze smutkiem żalem
gdyż ziemia niegdyś była ich rajem

gdy słońce przebija się przez odmenty mroku
ogniki gasna, uciekają w amoku
by skryć się w groboach
w ostatnim ich domu
gdzie nie będą przeszkadzać nikomu

autor

ALK

Dodano: 2006-10-27 11:38:00

Ten wiersz przeczytano 1445 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie