noclegownia dla osamotnionych serc
Gdy jest mi smuto i źle
Uciekam w przeszłość
Zawsze w jedno miejsce
Tylko mi znane
Mój zaczarowany świat, tam
Niebo muska ziemię
A anioły mają swój dom
Czasem pozwalają mi przenocować
Prowadzą noclegownie dla osamotnionych
dusz
Tam uczę się jak być dobrym człowiekiem
autor
płatek róży
Dodano: 2011-04-04 18:21:53
Ten wiersz przeczytano 451 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Cieszę się,że cię odkryłam z przyjemnością czytam
twoje wiersze
Tak ładny wiersz i warto mieć takie miejsce...
ja też mam takie miejsce :-) ładny wiersz :-)
Dobrze mieć gdzieś takie miejsce na stryszku i od
czasu do czasu z niego korzystać :)