nocna mgła
dla Małego Księcia
Z chmur niskich szlafroku
noc leniwie się rozebrała
i w poduszkę wilgotną
twarz zawstydzoną wtuliła
W matowości mroku
myśli powoli się skręcają
a pragnienia błądzą dłońmi
w przejrzystości braku
Za kilku chwil wieczność
rosa na skórze zatańczy
już w lśnieniu kropel słonych
oddechy coraz głośniej parują
Gdy tak Tobą jak mgłą
przesiąkam na do głębi ciała
poszukuję w zmysłów uścisku
czegoś więcej niż rozkoszy krzyku...
może kiedyś zrozumiesz...
autor
Efemeryda
Dodano: 2007-08-13 00:05:55
Ten wiersz przeczytano 692 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Przepiękny,wzruszający wiersz!
widzę, że pragniesz nie tylko jego ciała, ale "czegoś
więcej niz rozkoszy krzyku" Kobieta potrzebuje
całkowitego zespolenia się ciałem i duszą z
ukochanym. Brakuje Ci chyba tego drugiego...
...bo rozkosz krzyku, to wcale nie wszystko... "Może
nie najważniejsze jest chcieć iść z kimś do łóżka, ale
chcieć wstać następnego dnia rano i zrobić sobie
nawzajem herbatę?" /J.L.Wisniewski - S@motnosc w
Sieci/ Oby zrozumial...