Nocny spektakl

Grzeszę z tobą co noc moja Auroro
Widzę Cię i czuję ma kochana
Myśli me pląsają bezwładnie
po parapecie marzeń
w oknie scena teatru mej wyobraźni
Ja w dwóch rolach
Ja widz i Ja aktor
siedzę wygodnie w fotelu na pustej widowni
Ja w garderobie powtarza w głowie choreografię
Światła gasną i w górę kurtyna
Ja i Ona tańczą swobodnie po scenie
Ona z wdziękiem oplata Ja swym ciałem
Wiją się jak węże słychać szybkie oddechy
Oboje rozpaleni
Miech szybko dymie
Razem jak dwa metale
Wtapiają się w siebie
Rozgrzani do czerwoności, do białości
Wchodzi kowal, kuje młotem
Bo gorące
Jeszcze raz kowalu uderz, przyłóż mocniej
O tak, i jeszcze raz do pieca
Drugi i trzeci aż do momentu
kiedy trysk zimnej wody ostudzi rozgrzany stop
A stop pęka, by już jutro móc się znów połączyć w jedno
Podekscytowany, klaszczę z całej mocy w dłonie
Ona i Ja – pochylają się dziękując za uznanie
Podążają w kierunku garderoby…
Ja wracam do domu, myśląc o jutrzejszym spektaklu.
Tak grzeszę z tobą co noc moja Auroro
Widzę Cię i czuję ma kochana.

autor

Piotr Bliźniakowski

Napisany: 2013-04-03 Dodano: 2013-04-03 22:36:59

Ten wiersz przeczytano 1205 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie