Z Nocnych Wędrówek

Noc... Jakże znaleźć człowieka?
Ulica ciemna... Cisza, nic nie ma;
Jakiś duch w popłochu ucieka
Szukając snu, spokoju i cienia.

Na górce będzie piękniej, zobaczysz...
Gwiazdy kłują czarne niebiosa,
Północy chłód nic przecież nie znaczy.
Siądź, cóż, że mokro? To rosa.

Hen miasto śpi tuląc żale,
Zagasa z wolna jarząc się blado;
Wszystko zastyga w czarnym krysztale.
Czy ktoś, prócz nas, jest czegoś wciąż świadom?

Nie milknij! Zgubisz mi się w tej ciszy...
Spójrz! Jakiś ptak usiadł na drzewie
I głośno huka... słyszysz?
Ech... Znowu mówię do siebie...

autor

outslider

Dodano: 2007-10-07 01:47:19

Ten wiersz przeczytano 559 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie