NON OMNIS MORIAR
Życie - a co jest po nim,
pyta od wieków człowiek,
ta myśl go ciągle dręczy
aż do zamknięcia powiek.
Religia, Bóg i wiara
tylko pozornie koi
zasadnicze pytanie,
ciągle przed nami stoi.
Opatrzność czy los ślepy
a może - egipski sfinks,
dowiesz się, gdy przekroczysz
graniczną rzekę Styks.
autor
zdzisław
Dodano: 2011-05-08 11:03:35
Ten wiersz przeczytano 1065 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Życie zmusza do rozważań
jak dobrze ze śmierć wiele rozwiązuje....a to co po
nas pozostanie, tylko od nas samych zależy.
Witaj Zdzisław - tak jak w wierszu chyba każdy ma
takie odczucie, ale poczekajmy to doświadczymy na
własnej skórze i jak się uda to powrócimy w innym
wymiarze...ciekawie zredagowałeś ten
wiersz...powodzenia
byłam tu już dużo wcześniej...prawdą jest to, co
napisane, dowiemy się, ale jeszcze nie teraz
czy mamy szansę się dowiedzieć??? po nas tu pozostaną
tylko nienapisane jeszcze wiersze...i te które
napisaliśmy pozostawiając...refleksyjny dobry
wiersz...a ze słowami zawsze współgra
muzyka...pozdrawiam liści szelestem...
Bardzo dobry wiersz. Pozdrawiam:)
Wolałabym przed przekroczeniem granicznej rzeki
wiedzieć, co tam jest... może tam jest juz tylko
ciemność... Ale wiersz bardzo dobry :)))
Pozdrawiam :)))
Non omnis moriar, nie wszystek umre.Pamiec
pozostanie na zawsze w sercach.++++
Zdzisławie:) tytuł adekwatny do treści podpisuję się
pod Białą damą:) Pozdrawiam.
Nie całkiem człowiek umiera - pozostaje po nim jego
twórczość, pamięć bliskich. On sam zgodnie z
przenaczeniem podąży tam gdzie trzeba.