Non omnis moriar

Liryczna nieśmiertelność budowana słowami
Moja poezja góruje nad rzeczami
Rozgniata ciemności, odbija demona
który przy jej blasku zaczyna konać

Dobro rozchodzi się po całym ciele
W głowie myśli jest bardzo wiele
choć śmierć kiedyś przyjdzie jak złodziej
Nie utopi się słowo w zapomnianej wodzie!

Przez wiersze wyleci nad złote góry
Rozpozna pejzaże tęskniącej natury
Rozsypie wspomnienia po śnieżnych drzewach
Przypomni sobie, że umie śpiewać

"Non omnis moriar" - "Nie cały umrę"
Mój wiersz zakwitnie, gdy zobaczy trumne
Trochę zapłacze, przypomni sobie historię
Człowiecze serca do refleksji porwie

Uśmiechać się będzie zawsze do ludzi
Pocieszy strapionych zaspanych obudzi
Nie straszne dla słowa marne przemijanie
bo ono jest wieczne i w duszach zostanie

"Non omnis moriar"!

non omnis moriar łac., nie wszystek umrę; będę żył w moich utworach. Etym. - z Horacego (Pieśni, 3, 30, 6).

autor

Uranos

Napisany: 2006-03-20 Dodano: 2006-03-20 13:48:20

Ten wiersz przeczytano 8193 razy

Oddanych głosów: 51

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie