Non omnis moriar
Kiedy me serce przepełnia się żalem
I samotności zamyka się krąg,
Non omnis moriar! - Powtarzam stale.
Róża rozkwitła, zwija się w pąk.
Róża miłości drżąca i krucha,
Na której niebo nasze się wspiera,
Przestaje żyć i serca słuchać,
Na oczach świata - po prostu umiera.
Tyle nadziei, ile w sercu złota,
Miłości tyle, co srebra we włosach,
Gdzie reszta: sód, magnez i potas?
W twoim maleńkim dymku z papierosa.
Komentarze (21)
ciepło i ładnie o miłości,,,pozdrawiam
Ekstra :) bardzo piękny :)
Pięknie... pozdrawiam :)
Puenta ku przestrodze palaczy?
dobry wiersz, pozdrawiam:)
+++
pięknie.. :) niesamowity wiersz o miłości :) podoba mi
się "Miłości tyle, co srebra we włosach"
Pozdrawiam ;)