Norma normalności
Kto poda mi normę normalności
w świecie który stoi na głowie
gdzie są zasady i wartości
z których dumny był zawsze człowiek?
Gdzie są granice zdrowego rozsądku
a gdzie godności granice?
niesiesz w świat wspaniałe ideały
a życie własne scenariusze pisze
Jedno słońce
jeden księżyc
ziemia jedna
lecz zawsze dwie alternatywy
i może jeszcze coś pośrodku
bo nie ma ludzi do końca dobrych
ani do szpiku kości złych
Sztuka więc to niemała
i niezłe lawirowanie
by żyć w zgodzie z Bogiem
ludźmi światem i jeszcze
w tym siebie odnaleźć
autor
Spiaca Lady
Dodano: 2008-04-16 14:44:29
Ten wiersz przeczytano 484 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Jak zwykle świetny wiersz! Zmusza do refleksji, do
poszukania odpowiedzi w sobie. ( boję sie tylko, że
KAŻDY powie, że nie ma z tym najmniejszego problemu, a
tylko poeci coś znowu wymyślają...)
napeno niema ludzi do końca dobrych każdy ma coś w
sobie do naprawienia i udoskonalenia zostawiam swój
głos
Bardzo dobry, przemyslany wiersz. Wszystkie normy
zacieraja sie, brak zasad i idealow ale zawsze
pozostaje nasze sumienie i wiara
nie ma ludzi do konca dobrych ani do szpiku kości
złych - (ani też ślepych i wszystkowiedzacych -
imponujące pióro także w komentarzu pewnego wiersza).
Puenta - "sztuka... (..) ... odnaleźć" bardzo
pouczająca dla każdego.
Podoba mi sie bardzo ten wiersz - zmusza czytelnika do
myslenia, ciut filozoficzny. Pieknym piórem napisany,
wiadomo o co w nim chodzi tak porusza takie sprawy ale
wiadomo o co chodzi. Mnie sie bardzo podoba i treść i
forma. Supre.
Są jakieś zasady moralne, którymi człowiek powinien
się kierować, z reguły jest to wychowanie wyniesione z
domu. Dlaczego ludzie są źle - bo doświadczyli tego
zła od innych... Wiersz właśnie o tych normach
rozprawia.
Nie zgadzam sie z Toba, ze nie ma ludzi do konca
dobrych czy zlych. Wlasnie norma moralnosci jaka
istnieje w danym spoleczenstwie to okresla. Kto to
ustala? Wiekszosc spoleczanstwa. Wiersz dla mnie
doskonaly, bo zmusil mnie do zastanowienia nad swiatem
i pewnie o to Ci chodzilo.
Chyba jedynie znam taką, by się całkowicie nie
zaprzepaścić i w razie czego umieć właściwego wyjścia
poszukać... Wiersz refleksyjny i wiele w nim
racji...
Prawda w wierszu niestety tak się dzieję.Bardzo mi się
podoba Twoja twórczość dzisiejsza.Pozdrawiam.
masz rację trudno odnaleźć siebie w tym trudnym
świecie..ale każdy z nas ma drodę po której musi
kroczyć ,pięknie to przedstawiłaś;brawo/+/pozdrawiam