Nosił jelonek razy kilka

„Boli mnie brzuszek, ból nie do zniesienia „
Rzekł jeleń kłamczuszek „ I bolą kopytka” .
Nie mogę dziś biegać i szukać jedzenia,
zostanę więc w domu pilnować korytka.

Nazajutrz historia zatoczyła koło,
jelonek skowycze „Nie mogę dziś wstać.
Gorączka dopadła.” pokazuje czoło.
„Pójdźcie beze mnie na żer moja brać”

Chmarą chodziły jelonki na łączkę
przeżuwać ochoczo soczyste trawy.
Kłamczuszek codziennie wciąż inną bolączkę
Wymyślał: raz ślepy był, raz kulawy.

Przejrzały kolegę wnet inne jelenie,
Fortelem więc postanowiły zadziałać.
Przestały mu znosić do domu jedzenie
„Gdyż wilki goniły, musieliśmy zmykać”.

Wnet raban i rumor, podnosi się wrzawa
„Uciekać, uciekać, uciekać co sił!
Uciekać do lasu, to nie zabawa!
Kto nie ucieknie nie będzie już żył!”

Zerwał się kłamczuch do biegu i pędzi,
w panice zapomniał o swoich blagierkach.
„Wataha z pewnością mnie nie oszczędzi”
Biegnąc za siebie wciąż zerka i zerka.

Nagle przystaje zdziwiony okrutnie.
Miast wilków śmiech słyszy oraz żalenia
„Złamaną masz nóżkę i to rezolutnie...
Od dziś już nie zrobisz z nikogo jelenia!”

dla moich dzieci :)

autor

Prism

Napisany: 2017-09-12 Dodano: 2017-09-12 07:45:13

Ten wiersz przeczytano 1056 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bajka Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie