Nostalgia

Do przyjaciela...

Gdy chmury przykryły nocne niebo
A moja twarz spowiła się łzami
Ty spokojny i niczego nie świadomy
Zasypiałeś albo już śniłeś
W ciepłym łóżku
Może właśnie się modliłeś
Albo myłeś
Lecz jednego jestem pewna
nie myślałeś wtedy o mnie
Że tu siedzę i że płaczę
Że weselna moja szata
żałobną przybrała barwę
A ten chochlik który mieszkał w mym uśmiechu
Zachorował i umiera
Każda łza jest jak trucizna
Słona i paląca
I właśnie teraz zdaje sobie sprawę
Że powinnam być szczęśliwa
A nie jestem
Ale jest w tym coś dobrego
Już nie płacze z twojego powodu
Teraz płacze dlatego że życie
Które szuka niebanalnych rozwiązań
Poszło na zwolnienie
A w zastępstwie dostałam
Rutynowe szare „coś”
Bez powodu do szaleństwa

Wszystkim którzy utracili radość szaleństwa....

autor

Ruby Red

Napisany: 2006-08-31 Dodano: 2007-03-06 19:16:15

Ten wiersz przeczytano 533 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie