Nostalgia

Za oknem deszcz ze śniegiem sypie,
A ja siedzę przy nim wpatrując się w świąt,
Świat pełen goryczy i smutku,
Świat nadziei i miłości,
Na lepsze dni i noce, dla nas najdroższy,

Kochanie i znów ktoś komuś zrobił krzywdę,
Ludzie chodzą i płaczą, jakiś wypadek!
Chyba potracili dziecko?,
/I sam widzisz oto nasz cały świat/

A ja nadal siedzę i wpatruje się w okno,
Myśląc o nas.
Myśląc o naszej miłości, czy przetrwa ten świat?
Czy wytrzymamy na tyle długo, by z nim walczyć?,

Jakiś szmer!,
Wreszcie ruszam się by zobaczyć, co się stało?,
Lecz nic, mały się poruszył,
Cos mu się przyśniło kochany,

I znów siadam przy oknie, a śnieg już ustał,
Już nie sypie,
Więc dzieciaki z podwórka wskakują i tańczą z bałwanami,
Sąsiadka krzyczy na syna,

A ja nadal siedzę i patrzę na nasz świat.

autor

Marzena

Napisany: 2003-12-24 Dodano: 2004-08-25 08:49:17

Ten wiersz przeczytano 428 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie