Nostalgia
Okryły mgieł tumany
dzionki i poranki.
słoneczko patrzy smętnie
spoza chmur firanki.
Zaszronione łąki
srebrzą się i złocą,
przymrozkiem malowane
w tajemnicy nocą.
Dywan z liści leży
w parku pod drzewami,
kożuch miękkiej waty
wisi nad stawami.
Rolnik już bez pracy
bo wcześniutkie wieczory,
z górskich hal zagnane
stada do obory.
Wkrada się nostalgia
w wierszy naszych rymy,
kroków nasłuchując
nadchodzącej zimy.
autor
Gregcem
Dodano: 2013-11-30 06:25:33
Ten wiersz przeczytano 1422 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
Oj, zimowa nostalgia już ją czuję, piękny obrazowy
wiersz, pozdrawiam cieplutko
Zbliża się zimowa nostalgia i Twój wiersz oddał
perfekcyjnie ten stan. Pozdrawiam serdecznością:-)))
Ładnie oddany klimat zbliżającej się zimy.
Pozdrawiam:)
Dzień dobry. To prawda, wkrada się nostalgia. Jedynie
w pracy o niej zapominam. Miłego dnia
Podoba mi się, ładnie rytmicznie. :) Też myślę, że to
"/już/ stada..." zbędne. Pozdrawiam :)
Obrazowo wprowadziłeś nas w te długie jesienne
wieczory - ładnie:)))
pi ekny ,rytmicznie się czyta .pozdrawiam
Ładnie,obrazowo rytmicznie. Do ostatniego wersu,
przedostatniej strofy, wkradło się zbędne "już".
Miłego dnia.
piękny obrazowy wiersz ...wyjrzałam przez okno a tu
szaro i deszcz
a w twoim wierszu tak ładnie :-)
pozdrawiam
Jak pędzlem malarza...bardzo obrazowo opisałeś to co
dzieje się za oknem...Pięknie:)
...bardzo płynnymi rymami wprowadziłeś w klimat
nadchodzącej zimy
pozdrawiam:)
tak pomalutku wkracza ta biała dama
byle do wiosny
pozdrawiam:)
"tym ta casem sie nie siwo"
mozna tyroz łazić ksywo-
jesienio sie odpocywo
pije piwo!
Piękna nostalgia,pozdrawiam
juz...pozdrawiam i zapraszam