Nostalgia (Proza)
budzę się —
obojętny świat jeszcze drzemie
za oknem
pięknieje niebo
jest jak błękit letnich łubinów
w telewizji nie pokazują ciebie
ani też twojego zdjęcia
to dobry znak
pachnie już kawą
(to był twój poranny rytuał)
nawet nie wiesz —
czuję się tak bardzo bezradna
spędzam czas w czterech ścianach
dla nich jestem gwiazdą
a ja — obserwuję tylko dzień
co zaczyna się i kończy
myślę że tam wysoko też myślisz
o mnie
chcę zadzwonić — ale dokąd
wciąż oszukuję samą siebie
z answering machine odtwarzam
twój głos uwypukla utrwalone obrazy
i robi się cieplej uśmiecham się
och —
czy znajdzie się ktoś
kto obudzi mnie z tego snu
przyjaciele przypominają wciąż
żyj — życie ucieka
znów obserwuję dzień
co kończy się
tak pięknie zachodzi Słońce
razem z nim kładę się spać
nie mogę żyć bez twojej miłości
a łóżko jest zbyt duże —
bez ciebie kochanie
https://youtu.be/jpT_EoXt_vA
Z cyklu — “ My i Paryż”
promienSlonca
Komentarze (97)
Wiersz wyraża głęboką tęsknotę i smutek za utraconą
miłością, podkreślając codzienne czynności, które
przypominają o osobie, której już nie ma. Pomimo
obserwacji świata wokół, bohaterka pozostaje
wewnętrznie zraniona i wciąż poszukuje pocieszenia w
wspomnieniach.
(+)
Witaj! Anno
Wzruszająca treść, a tęsknota opisana w twoim wierszu
utwardza uczucia do kochanej osoby. Wszystko ma swój
wymiar jak i bezwymiar, w jakim trzeba swoje
przesiedzieć, by na nowo ostrząsnąć się i stawić czoła
życiu.
Ponieważ to starszy wiersz, domniemywam, że wszystko
już gra - i peelka szaleje z radości.
Całość prima!
Pozdrowienia dla ciebie
Przepiękne te łubiny i wzruszająca tęsknota...
Bardzo mi sie podoba zakonczenie... Jej
prosba...wzruszająca.
Tu znacznie więcej poezji niż prozy; przytulam
serdecznie Promyczku.
Wzruszająca tęsknota. Pozdrawiam promyczku cieplutko
:)
Dziękuję miłym Gościom, za komentarze i za refleksję.
Ciepło pozdrawiam.
Anna:)
Po komentarzu Danusi nie mam co napisać. Pomilczę.
Witaj Promyczku.
Nie wiem co napisać bo tak trudno, bo każdy po swojemu
radzi sobie z tęsknotą, pustką po kimś kogo
zabrakło... mówią życie ucieka ale każdy ma swój czas
aby się zatrzymać aby pobyć myślą i sercem w miejscu,
w którym czas się zatrzymał, kiedy jeszcze nie
jesteśmy gotowi na ponowne wkroczenie w nurt życia.
Lepiej nie poganiac i nie upominać. Przyjdzie czas
kiedy pogodzimy się z pustą przestrzenią. Nie
zapomnimy ale pogodzimy się.
Moc serdeczności Promyczku.
Tytuł dobrze oddaje nastrój utworu. Wszystko przemija,
tylko miłość nie odchodzi.
Pozdrawiam. :)
Wybornie ogromne nasycenie tęsknotą za utraconym
obiektem miłości.
Pozdrawiam
Witam miłe Panie! :)
Re: Twoje oczy.
Witaj serdecznie.
Jest mnie miło, dziękuję i dziękuję, za komentarz.
Ciepło pozdrawiam.“)
Re: Marta Surowiecka.
Witaj Marto.
Dziękuję, za zajrzenie do mojego tekstu.
Zgadzam się całkowicie z Tobą, co do refleksji.:)
Serdecznie pozdrawiam.:)
Życzę Paniom miłego dnia.:)
Z pozdrowieniami
Anna:)
Myślę, że poezja jest nostalgią. A proza poezją.
Serdeczności Anno
Potrafisz stworzyć klimat:)
Słowa jakby pod melodie pisane:)
Pięknie:)
Pozdrawiam:)
Witam miłych Gości i bardzo dziękuje, za komentarze i
refleksję, do mojego tekstu.
Re: wolnyduch - Grażynko nic się nie stało.
Dziękuję, że jesteś.:)
Re: beano - miło mi.:)
Re: Dziadek Norbert.
Norbercie, duzo zdrowia.
Serdecznie Was pozdrawiam.
Anna:)