nostalgie
bez uprzedzenia przychodzą
nie bacząc czy miejsce i pora
nacechowane tęsknotą
bolą
łaskoczą pod powiekami
serce chcą strzaskać o żebra
nie dają się wpisać w niepamięć
bledną
by potem nabrać rumieńców
przywodząc na myśl twoje słowa
marzenia o wspólnym szczęściu
głodna
uczuć i tego co było
spijam je wszystkie ze łzami
człowiek umiera a miłość
trwa dalej
https://www.youtube.com/watch?v=tM1rSTOs7Zs
Komentarze (59)
refleksyjnie
Przepiękny. Pozdrawiam cieplutko.
Wieczna ta miłość, tryskająca zdrowiem,
problem w tym jak ja zatrzymać przy sobie!
Pozdrawiam!
Oj tak trwa dalej.Pozdrawiam:)
Miłość jest wciąż wokół nas - musimy tylko umieć ją
dostrzegać - Aniu tyle melancholii wkrada się w Twe
myśli - czas zamienić je na czas przeszły - Pozdrawiam
serdecznie
Grasz jakby na harfie: tam też czułe struny się
szarpie.
Wzruszający piękny wiersz Anno:]
"Człowiek umiera a miłość trwa dalej"
Pięknie i to bardzo, do głębi wzruszasz
Ogrom serdeczności Aniu
Nie wstydźmy się łez i płacz, kiedy potrzebujesz :)
Wiersz świetny, Aniu :)
Aniu Turkusowa cieplo i pieknie i tak to jest kocham
bardzo a potem trzeba sie rozstac jakie to nie
sprawiedliwe myslimy ze bedzei wiecznie a jest inaczej
,naparwde pieknie napisane pozdrawiam Aniu
Podoba się, oby ta miłość nigdy nie umarła :)Dziwnymi
ścieżkami chodzi, ale niech żyje!
Wow :) Brawa na stojąco, cudownie to wszystko
trafiłaś. Bardzo mi się podoba Twój wiersz Turkusowa
Anno.
urokliwie, prawdziwie o nostalgiach, zawodach i
smuteczkach miłosnych:)
dobra puenta ;) pozdrawiam
ładnie, :)
Piękna melancholia... serdeczności :)