Nowe przymierze szczęscia

I cóż z tego, że sie staram...

Wszedłem na górę, którą sam zbudowałem
Z marzeń kamieni niespełnionych prawie wszystkich
By zapomnieć stare niedobre czasy
By w niepamięć poszły me młodzieńcze plany

Wszedłem by zawrzeć nowe przymierze
U stóp mych gruz- przeszłość haniebna
Nad głową niebo- na przyszłość nadzieja
Sam na szczycie stoję poza wszelkim wzrokiem

Wszedłem i czekam na głos donośny
Lecz nie nadchodzi, czyżby zapomniał
Mija dzień, miesiąc, rok cały i następny
Stoję, milczę, oczekuję

Wszedłem bo w tobie całą pokładam nadzieję
Tobie zaufał człowiek mierny, co uwierzył
W tą prostą transcendentną miłość czystą
W świat inny lepszy gdzie szczęści panuje

Wszedłem więc spotyka mnie nagroda
Bo słyszę odpowiedź na zew w wiatru powiewie
Wchodź dalej na gór grzbiety i czekaj
Nawołuj nie jesteś próżny przecież

Wchodzisz i dobrze się staje, bo o radę prosisz
Co roku z tych samych marzeń buduj skałę
Lecz gdy, które z marzeń się ziści głaz większy się stanie
W miarę czasu upływu góra spotężnieje, wzrośnie

Wtedy i nieba sięgniesz, masz to obiecane.

...kiedy marzeń nie spełnie wszytskich.

autor

Danillo

Dodano: 2006-10-23 21:50:42

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie