Nowi-starzy ludzie

Boże! Jak miłować Ciebie w swoim życiu
Jakżeś nie dozwolił wolności w ukryciu?
Stale przedsię mamy kraj na równi z nami,
Mamy myśleć – jakże? – jeno pomysłami.
Jakże? Czyż nie widzisz, choć to żem ja ślepy,
Że nam z twojej rady rosną same kiepy?
Stale, stale, stale – na wolności słowa
Nie jest dobra przecie każda tutaj głowa.

Ludzie! My to cisi, chciejmy! Czyż nie chcemy?
Miećże z sobą same na Ziemi problemy.
Wiem ja, że z ukrycia widzim się niemile,
Chciejmy więc, chciejmy, w każdej nowej sile
Marzyć naszą wolą w dobrą stronę czasu,
By Bogu na przyszłość nie robić hałasu.
Marzyć, aby cielę nawet zauważyło,
Że się nam o królach nigdy nie marzyło.

Walka. Cóż jest walka? Walka w zapomnienie.
Walką się wypełnia puste lat przestrzenie,
Choćby z nałogami, wrogiem, namiętnością,
Także też z głupcami i ludzką podłością.
Wiara? Cóż jest wiara? Wiarą Boga mierzyć?
Wiarą, któraż płocha, wiarę w Boga szerzyć?
Nic nam nie przystoi bardziej niż my sami,
Choćby się nie zgadzać z swymi umysłami.

Miłość? Tak, miłością chcemy wiedzieć, czemu
Nie ma nas na wielkich fetach koło domu.
Chocia w tym świecie przeżyć po swojemu,
Bo miłością można widzieć po kryjomu.
Rozum? Rozum zwodzi, dobry przykład taki,
Będzie, że tu każdy "śpi" dla niepoznaki,
Choćby głupi; próżno, czasu nie ma wiele
By odnaleźć Boga w uczuć swych kościele.
Próżno to – Jan pisał, głupców pełno wszędzie;
Nawet bez ich istnień się już nie obędziem.

autor

Silvus

Napisany: 2008-05-30 Dodano: 2008-05-30 22:32:27

Ten wiersz przeczytano 864 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie