Nowy człowiek
Słońce rozbłysło błękitem nieba,
lecz chmury przysłoniły jego oblicze,
grzmoty, błyskawice dały wyraz z
impetem,
dały początek ludzkiemu życiu.
Narodził się człowiek ,
ten co wczoraj był jeszcze martwy,
złożył na ołtarzu przyrzeczenie ofiary,
życie swe oddając w zamian ,
za szczęście w dobrobycie
Twojego Majestatu.
Z czystym sercem napełnionym miłością,
kroczy po ziemskim padole,
nie ulega nicości z podniesioną głową
ku niebu spogląda radośnie.
autor
Mikoku
Dodano: 2007-05-08 20:06:31
Ten wiersz przeczytano 649 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Bardzo ładna i ciekawa treść myśli…Pozdrawiam
serdecznie…
każdy przechodzi taką 'przemiane', każdy w końcu
zaczyna rozumieć co robił źle i chce to zmienić.
pytanie: kiedy nadejdzie to zrozumienie dla każdego z
nas...? dużo optymizmu wnosisz, pieknie :)
Mireczko ile w tym wierszu optyminmu...bardzo sie
ciesze ze nie tylko ja wierze ...Pozdrawiam serdecznie
Ola.
To jest wewnętrzna przemiana, człowieka dorosłego...
Nowy człowiek - ciekawy wiersz, tylko zawsze pozostaje
zagadką, co z niego wyrośnie, ja też się zapowiadałem
dobrze..........
Wiosna, narodziny...to zawsze radosna chwila.
Człowiek dorasta, nie każdy na godnego cywila...
To „tyla”!
Witam.
Interesujący wiersz.Gdyby człowiek mógł narodzić się
na nowo..."Z czystym sercem napełnionym miłością"
Bardzo ładnie napisane.
co dnia rodzimy się ze snu - z nadzieją na NOWE :)))
narodził sie czy zrozumiał .. ma szanse ...
Pozdrawiam :-)
Narodził się człowiek...Kolejny umiera
Przydałoby się takie odrodzenie- czyste serca
napełnione miłością.
Hej:)
Intrygujący temat i ciekawy wiersz. ładne metafory i
przesłanie nadziei.
Pozdrawiam :)