nowy ład świata(pójdziemy budować)

Kto idzie ze mną...?

Nie chcę stać w miejscu i czekać,
aż życie przeminie tuż obok,
lecz głowę podniosę do góry
i życiem podzielę się z tobą.

Wspólnie pójdziemy do przodu,
nowy ład świata budować,
nie można zmarnować tej szansy,
by potem jej nie żałować.

Życie ucieka przez palce,
a ja, cały czas je gonię...
nawet,gdy ze zmęczenia,
jak ogień pulsują mi skronie.

Szkoda mi czasu,by czekać,
aż życie coś samo podrzuci,
bo każda stracona szansa,
odejdzie i nigdy nie wróci.

autor

return

Napisany: 2006-06-20 Dodano: 2006-06-20 13:33:11

Ten wiersz przeczytano 675 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie