Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Nowy produkt

Taką potęgę wnet wywołam,
że żaden grzeszny się nie skryje.
I niech o litość też nie woła,
bo już w pamięci mej nie żyje.

Karty historii są zamknięte,
pisarze skryli w piasek głowy.
Nie wolno kalać słowo święte,
kiedy odbiorca niegotowy.

Jeszcze recepta jest w rozwoju,
dopiero zaczyn się podnosi.
Trzeba mi ciszy i spokoju,
o to mnie teraz trzeba prosić.

Malarze pędzle pochowali,
sztalugi w piecu popalili.
Nie będą głupków malowali,
tracąc dozgonny czas swej chwili.

Aż wreszcie jest oczekiwana,
broń tajemnicza w swej całości.
Lecz czemu ludzkość jest pijana,
czemu szaleje wciąż z radości.

Czynniki mi się pomieszały,
niczego także nie stworzyłem.
Lata jak dawniej przemijały,
ja własnym życiem dalej żyłem...












autor

Grand

Dodano: 2020-05-23 00:02:41
Ten wiersz przeczytano 494 razy
Oddanych głosów: 7
Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (4)

sari sari

Podoba mi się...

Alfonsa Alfonsa

produkt jest przemieszany jak groch z kapustą ale
głosik zostawiam:)

Miła kobietka Miła kobietka

"Czynniki mi się pomieszały,
niczego także nie stworzyłem.
Lata jak dawniej przemijały,
ja własnym życiem dalej żyłem...".
Pozdrawiam@

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »