Nuta M

Czytam kilkakrotnie, bo chcę napisać coś z sensem :)
Jedna myśl mi się nasuwa na początek:
- zbyt wiele czasowników użyto w formie imiesłowów
przysłówkowych współczesnych: „patrząc”, „malując”,
„mogąc”, „znikając”, „odkopując”.
Użycie tego typu imiesłowu (współczesnego) wymaga
postawienia obok niego czasownika w formie osobowej
Np.
patrząc – nie reagować (Gdy gwałcą w pełnym słońcu
moralność),
malując – mają to co masz nie mogąc mieć,
znikając – odkopują mogiłę moralności, itp.
(Nie jestem pewna połączeń logicznych, ponieważ nie
stosujesz interpunkcji, a wymienione wyżej imiesłowy
skutecznie wprowadzają w błąd, ale w przykładach o
zasadę chodzi),
- zbyt wiele równoważników zdań

Manifestacja barw
Z czarnym markerem na czele
Między mimozą i magnolią.

Jak widzę ten tekst?
Np. tak:

Jak piękne, patrząc zza szyby, móc nie reagować,
gdy w pełnym słońcu – gwałcą moralność.

Milczeć,
malując na małej białej kartce małą białą kredką,
a po cudzym czole - czarnym markerem.

Obserwować jak czas biegnie
od magnolii do mimozy,
choć za szybą

upłynęło
już pół miesiąca.

Oczywiście jest to moje bardzo subiektywne
przeredagowanie tekstu.
Autor(ka) być może chciał(a) przekazać zupełnie coś
innego, ale zbyt skomplikował(a) przekaz i stał się on
zrozumiały tylko dla Niej(Niego).

Odradzam:
- stosowanie obok siebie synonimów, bo powstaje masło
maślane (obraz odbicia),
- komponowanie skomplikowanych związków typu:
„Mając to masz nie mogąc mieć” (zwłaszcza, jeśli
nie stosujesz interpunkcji),
- używanie metafor dopełniaczowych typu:
„mogiła marności”,
- używanie wielkich liter na początku wersów – taki
sposób zapisu tekstu wychodzi z mody.

Pozdrawiam. Miłego :)
Aaaaaa i jeszcze tytuł (?)

piekny wiersz :)))))))