Z nutką melancholii
Kasztan zagląda do okna,
brązy przysiadły na liściach,
skarży się cicho, że moknie
jesiennie dzisiaj rozmyśla.
Lazur poszarzał i zanikł,
astry od rana się perlą,
milkną klekoty bocianie,
czy to już jesień na pewno?
Wiatr jakoś chłodno zagadał,
jakby zawiewał do świtu,
melancholijna ballada,
- chodź tu i mocno mnie przytul.
autor
magda*
Dodano: 2013-08-22 08:58:30
Ten wiersz przeczytano 2203 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (30)
Podoba mi się, bardzo jesienny, ciepły wiersz, budzi
pozytywne uczucia. Wrzesień już niedługo, astry już
kwitną... Dobrze napisane. Pozdrawiam :)
melancholia w twoim wierszu kasztany
odlatujące bociany i astry
dają znak ze jesień nadchodzi
Pięknie w tej przedjesieni. Pozdrawiam :)
Piękny wiersz. Znowu zbliża się jesień i zima, rok się
kończy
i życie tak nam umyka.
Pozdrawiam serdecznie.
Popłynęłaś melancholią, ale pięknie. Pozdrawiam
cieplutko
Bardzo melancholijny jest Twój wiersz i aż chce się
powiedzieć…a mnie jest szkoda lata;)
O tak jesień zbliża się już dużymi krokami tak jak w
Twoim wierszu;)
Pozdrawiam serdecznie i z uśmiechem:)
Już dawno wiem, że wiatr, jeśli tylko jest, to
przytuli.
Wyciszył emocje dnia Twój wiersz.
Za to Ci dziękuję i pozdrawiam :)
Melancholijnie... a jeszcze lato i promień słońca
zachęca do spacerów :)
Popłynęłam melancholijnie... Ukłony ;))
Bardzo ładny melancholijny wiersz.Pozdrawiam.
Jak astry, to i jesień.Ładny wiersz.
:)
Urzekł mnie Twój wiersz...Pozdrawiam:)
Wiatr zagadał, bardzo ładnie. Już się zbliża.
Pozdrawiam
Ta nutka często odaje naszym siłom tego lśniącego
smaku.
bocian na niebie pomachał skrzydłami, żegnajcie do
śiego
gdy znów będę z wami.
A przytulając ogień roznieca
dłoń pragnie dłoni
jak drewno pieca
Pozdrawiam serdecznie