Nutka, spowiana trzepotem motyla

"Tętent Koni" - szelest czasem rymy goni (remake)

Wolne wiersze… niczym nie spętane,
kagańcem szaleństwa…. naprędce spisane
To jest to co kochałem, to co mnie dręczy
nie pisze już rymów ,bo dukam
W głowie pusto ,echo tylko jęczy

Nutka gdzieś dźwięczała jak motyli taniec
nie mogę się po hamować, to dla mnie kaganiec
Delikatnie spowija mą szyje i uszy
wzlatuje wysoko do puszczy ,w głąb głuszy

Gdzie dzikie konie … żerują o świcie
słońce już wstaje ,a ja…kocham
Kochałem …takie życie
Dziwny świat ,spowijał mą granice
Strumień już usechł - skradł złotoustą tajemnice

Delikatne rusałki niosą , udręczoną dusze
tęcze, blask...zapomnienia,
Jest to warunkiem wyzdrowienia

Wrażliwość ma nieustannie umierała,
przy zachodach słońca
By rankiem jak rosa ogrzana -gorąca,
odradzała się od nowa
Ma historia stara, prawie ,,przed potopowa”

przemijanie, rymów budowanie
Nie żal mnie tego? - to nie ściema
Dusza piszącego nigdy nie umrze!
do końca się nie zmienia

autor

szelestciszy

Napisany: 2015-06-04 Dodano: 2019-08-31 22:52:28

Ten wiersz przeczytano 1090 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie