nvmct
Tęczowe niebo na którym srebrzysty sierp
księżyca zza wachlarza obłoczków spogląda
do mojego pokoju przez „moje okno na
świat”
przypomina mi jak było wspaniale i jak
mogło być gdybym znów mogła usłyszeć
szept ciepłych, kojących duszę słów
„kocham”.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.