o! śmierci
o! śmierci, siostro życia
zapomnienia kwiecie
tyś jedyna sprawiedliwa
na tym świecie
równo dajesz i zabierasz
w swej prostocie
małym spokój, wielkim pychę
radość, złota krocie
siostro bytu, cieniu cienia
wieczność twą potęgą
ty ukoisz ból istnienia
nieprzerwaną wstęgą
i na wody twojej rzeki
niezmąconej wpłyną
równo – brat i wróg daleki
co z swej ręki giną
więc my nasze troski znojne
polecajmy Bogu
wiedziesz wszak w krainy strojne
do bram Jego progu
Komentarze (11)
Wiersz piękny, lecz sprawiedliwość śmierci zwodna choć
w działaniu niezawodna. Równo zbiera i te co dopiero
narodzone a draniom ostatnim i do setki żyć sądzone.
Masz rację, jedyna na tym swiecie jest śmierć, gdyż
nie wybiera.
Można by wiele o śmierci pisać, ja myślę że śmierć
jest początkiem lepszego życia...lecz samemu życia nie
wolno sobie odebrać-bo na lepszy świat trzeba sobie
zasłużyć.
O śmierci inaczej... Bardzo mi się podoba.
Wierzę, że taka kraina istnieje i wierzę, że kiedyś
tam wszyscy będziemy szczęśliwi, bardziej niż tu na
ziemi. Jak to SDM śpiewa...
Dla wszystkich starczy miejsca, pod wielkim dachem
nieba....
Pozdrawiam serdecznie:))
Wielkie brawo! Autorowi udało się napisać wiersz o
śmierci ale jaki... OPTYMISTYCZNY. Gratulacje. Jestem
przekonany do takiego podejścia po Twoim wierszu. :)
pięknie, najlepszy wiersz na tę okoliczność, jestem
na TAK!
tylko śmierć dotyka wszystkich...biednych i
bogatych...dobrych i złych...chociaż jest to różnie
rozłożone w czasie...ale wszyscy się z nią spotkają...
Właśnie, śmierć jest najbardziej sprawiedliwa, ale też
najbardziej bolesna .ładnie autor opisał ją w wierszu
rymowanym;a- c, b- d.
G., nie równo! Niewinne niemowlę umiera, a złośnik
grzeszy i gdera.
czy to sprawiedliwa smierc kiedy zabiera ojca dzieciom
a łachudry po swiecie chodza? no ale coz.... a wiersz
jest OK brzmi prawie jak modlitwa