Obcość
Tam
w centrum grawitacji lasu
kołysze się letni dywan drzew
liściastych
Czy to najstarszy ruch na świecie?
Spoglądam przez liście
na małe wyspy nieba i
zmieniające się odcienie niebieskości
wypalone przez słońce
Letnie owady
szepczą wokół mnie
ze śpiewem na skrzydłach
Chcę tu odpocząć
ukraść trochę równowagi
z harmonii natury
Nieludzka mądrość
obca z wiekiem
której nie mogę jakoś
pomieścić
Lecz może uspokoi na chwilę
autor
Mirabella
Dodano: 2020-11-26 11:29:13
Ten wiersz przeczytano 440 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
Piękny bardzo i mądry wiersz.
Piekna refleksja...:)
Bardzo ładny, plastyczny obrazek,
kontakt z przyrodą jest niezwykle ważny, a las może
dać ukojenie i zdystansowanie się do pewnych spraw.
Pozdrawiam z podobaniem dla wiersza, Bogusiu :)
Niedaleko mnie, rośnie piękny i bardzo stary las.
Kocham go, ponieważ występuje tam pewna prawidłowość.
Wchodzisz zdenerwowany, wychodzisz wyciszony.
Pozdrawiam
Paweł
Nie bez kozery człeka rwie w nerwach do zielonego. A
gdy jeszcze jest go ogrom, to wspaniale.
Prześwietliłaś las dokładnie,
w pierwszej strofie patrzyłam na niego z lotu ptaka, w
drugiej siedząc na jego runie i poczułam spokój.
Ale gdyby to była noc czułabym strach :)
Przytulić się do starego dębu też jest pomocne. Drzewa
coś czarownego maja w sobie. Pozdrawiam.
Dobrym sposobem na odstresowanie to przytulić się do
brzózki, podobno wszystkie złe emocje ściąga jak
piorunochron w ziemię...:))
tak, natura to dobre lekarstwo na codzienne stresy.